Ruim een week zwerven we door het gebied rondom Tobaco Cays. Het is een prachtig gebied en we snorkelen ons suf. Ook de Salt Whistle Bay en Saline Bay op het eiland Mayreau zijn de moeite waard! Het enige probleem op het eiland is eigenlijk dat je je afval niet kwijt kunt. Je kan het wel achter laten, maar de locals gooien het dan gewoon in zee. Aangezien we dat ook zelf kunnen, nemen we alles mee naar Canouan en proberen we het daar kwijt te raken.
Vrijdag 1 februari vertrekken we uit het Mayreau en varen naar Charlestown op het eiland Canouan. Niet echt een spectaculaire tocht want de totale afstand is maar 5 mijl. De zeilen blijven dus opgedoekt en we motoren het stukje. De baai op Canouan valt wat tegen. We liggen behoorlijk te rollen op de swell die de baai binnen komt. De tweede dag wordt het gelukkig wat beter en we besluiten nog een nachtje te blijven. Er is een prachtig strand met strandtentje en wifi. We kunnen dus lekker skypen en internetten. Ook wel eens lekker.
Zondag willen we naar het eiland Mustique. Mustique is een eiland voor de rijken en er is een kroeg op het eiland, Basil’s Bar, waar je als zeiler wel een biertje gedronken moet hebben. Dat willen wij dus ook wel. Het waait hard, dus we maken ons op voor een wilde tocht. Helaas blijkt de wind precies tegen, dus besluiten we toch maar door te varen naar Bequia (spreek uit Bek-wee).
Bequia is gelukkig wel bezeilt en de 20 mijltjes vliegen onder de kiel door. We ankeren in de Admiralty Bay bij Port Elizabeth. Van andere zeilers hoorden we al dat Bequia erg leuk is dus we plannen om er een week te blijven. En die week vliegt om! We zwemmen bij het Princess Margaret Beach en varen met de bijboot naar Port Elizabeth. Na een paar dagen komt ook de
Mero aan. Dolle pret dus en we besluiten samen een eilandtour met een 4x4 taxi te nemen. We rijden naar Devil’s Table met een prachtig uitzichtpunt over de Admiralty Bay, bezoeken Mount Pleasant, gaan naar een schildpadden opvangcentrum en het walvismuseum.
Ook rijden we naar LaPompe. Dit is de ankerplaats voor walvisjagers. Van hieruit wordt gedurende de maanden februari en maart de walvisjacht georganiseerd. Aangezien dit nog op de traditionele manier gebeurt en er hoogstens één walvis per jaar wordt gevangen, zijn deze vissers vrijgesteld van het voor de hele wereld geldende verbod op de walvisjacht. De afgelopen 10 jaar zijn er geen walvissen meer gevangen.
Na een mooie week op Bequia verlaten we dit bijzondere eiland. We laten Sint Vincent links liggen, we varen meteen naar Sint Lucia.
 |
| Zwemmen? |
 |
| Cafe op Mayreau |
 |
| De waterkant bij Port Elisabeth |
 |
| Straathandel |
 |
| Boomklimmen |
 |
| Devil's Table |
 |
| Kokusnoten tekoop |
 |
| Ook op Bequia regent het soms |
 |
| Vis wegen |
 |
| Uitzicht over Tobaco Tays |
 |
| Nog meer waterkant |
 |
| En nog meer |
 |
| Kijk daar! |
 |
| Eiland tour met een 4x4 |
 |
| Bequia |
 |
| Uitzicht over Admiralty Bay |
 |
| Friendsship's Bay |
 |
| Proost |
 |
| Boomklimmen met vriend Mats |
 |
| Een van de laatste walvis-vang-boten |
