IJmuiden (NL) - Lowestoft (UK)

Zaterdag nacht, bijna kerst. We verwachten maandag ochtend Suriname aan te lopen en hopen ons anker die dag bij Domburg te kunnen droppen. Het einde van deze 1898 mijl lange oversteek is in zicht. Fijn, want vaste grond onder de voeten zal goed voelen. Hoewel we waarschijnlijk wel even zullen moeten wennen daar het lijfje momenteel continu bezig is met balanceren. Tijdens een douche op de wal denk je dat de muren alle kanten op gaan.

Het is een aparte ervaring, zo midden op zo'n immens grote oceaan. Het is zo wijds. We hebben op de hele reis denk ik vier vrachtschepen gezien en hebben een aantal dagen op zicht afstand gevaren van de SailAway en de Barnstormer. Voor de rest 1 zeeschildpad, tientallen dolfijnen, zeevogels en honderden vliegende vissen, verder helemaal niks. Eén met water en wind. Onze DixBay geeft in mijn ogen het perfecte voorbeeld van "zijn". Het schip is gemaakt om, gezien welke wind ook, te gaan en te gaan en te gaan... Slinger de slinger, golf van achter, golf van de zij, "ik vaar waar je me naar toe wijst".

Op de zee is continu geluid, maar dat komt ook door de tot nu toe continue aanwezige wind. De golven bruisen en suizen de hele dag om je heen en in de boot gorgelt het water onder ons door. s'Nachts worden we weer begeleid door de maan, die rond 03h onder gaat. Dit is ook het einde van mijn wacht.

We hebben onze eerste vis gevangen, maar weten niet wat het voor soort is en hebben hem maar terug gegooid. Laatst hadden we de "Mats en Finn" cd aan staan en werden blij verrast met een grote school dolfijnen. De muziek werd blijkbaar gewaardeerd en we wisten niet hoe snel we onze vislijn binnen moesten halen.

De rust van de nacht is heerlijk. Donker en toch zo licht. Je zit met je zwembroek en hempje een beetje om je heen te kijken naar de sterren, de zeilen en eventuele andere bootjes. Op een bepaald moment ga ik naar wat muziek luisteren op de iPod. Gisteren weer eens Jamie Cullum aan gezet. Met de eerste tonen van "Singing in the Rain" kwam ook onze eerste tropische bui (squall) over ons heen. De eerste van de later velen. Ja, we zijn in de tropen. Kun je het geloven?

Nog een kleine 100 mijl te gaan. Een afstand van IJmuiden naar Lowestoft. Vroeger een hele oversteek, nu nog slechts een klein stukje. Het voelt wel dubbel straks bij land te komen, want deze rust is heerlijk. Het hoofdje is leeg gewaaid. Nu nog even Coldplay, No panic, luisteren: "We live in a beautyfull world"!!

Berenice

-----
Message send bij SSB radio.
Posted 23-12-2012 13:46 (utc)
Pos 06°44.08'N 053°54.03'W
Sog 6.3
Cog 241T