Op 15 juni 2012 vertrokken we met onze Pieter Beeldsnijder 45 DixBay voor een jaar zeilen. We zeilen een rondje Atlantic. Via deze site houden we onze belevenissen bij. We proberen de site regelmatig te updaten. Voor op- en aanmerkingen mail je naar sydixbay@gmail.com. Veel lees plezier...
Na een week op het mooie Tobago zijn we, inclusief onze nieuwe opstapper Elna, in één nachtje doorgevaren naar Union Island. De nachttocht verloopt probleemloos en we schieten lekker op. De 90 mijl tikken we in 14 uur weg, gemiddeld 6,5 knopen en smorgens tegen 8h lopen we de haven van Clifton binnen.
Union Island is het meest zuidelijke eiland waar je kan inklaren (tegen de immigratiedienst zeggen “we zijn er”) voor de Grenadines, een rij tropische eilanden met azuur blauw water en hagel witte stranden. Volgens de boekjes varen hier de rijken der aarden rond op hun extreem grote en luxe zeiljachten. Nou, dat klopt! Naast de gemiddelde jachten van 10 – 15 meter, zien we zeiljachten van 30 tot wel 62 meter! Wat een joekels!
Na het inklaren op Union Island, varen we via Palm Island door naar Tobaco Cays. Tobaco Cays zijn 5 eilandjes, die beschermt worden door een groot hoefijzervormig rif. Een groot aantal schildpadden zwemmen hier in het voedselrijke water rond, er zijn prachtige witte stranden, het water is ongeveer 28 graden en kraakhelder, het is er een waar paradijs! Iedere dag snorkelen we en kijken onze ogen uit. Ook Finn heeft de snorkel ontdekt. Terwijl wij dachten dat hij het misschien lastig zou vinden snorkelt hij er wild op los.
Inmiddels zijn we weer terug gevaren naar Union Island. Daar stapt Elna namelijk, na 12 dagen, weer van boord en gaat ze verder met haar eigen vakantie. De komende tijd gaan wij genieten van onze vakantie in het Caribische gebied!
We zijn wel even toe aan deze “vakantie”. Het reizen valt ons toch zwaarder dan we in Nederland verwacht hadden. We leven dag en nacht op een kleine ruimte en zijn continu bezig met basis dingen zoals eten, wassen, school, reparaties, plannen, reizen, loslaten enz enz. Terwijl je in Nederland je gestructureerde leventje hebt waar alles veel makkelijker gaat. Het reizen is echt gaaf, maar wel vermoeiend hebben we ontdekt!
We gaan nu lekker de tijd nemen voor dit fantastische gebied! Hier zijn we toch die hele oceaan voor over gevaren!
Elna en Finn in de dingy
Finn op de operatietafel, muggenbult met puss moet behandeld worden
Clifton op Union Island
Er is zelfs een soort speelplaatsje
En natuurlijk veel fruit
Ready to snorkle
Slecht te zien misschien, maar hier vaart een schildpad
Inmiddels zijn we 2 weken in Suriname en het bevalt ons erg goed. De temperatuur is goed, af en toe een regenbuitje, vriendelijke mensen en alles is nog betaalbaar ook.
De jaarwisseling in Paramaribo is uitbundig. De meeste overheidsinstellingen zijn dagen ervoor al dicht of werken op een (nog) lager pitje. De straten zijn druk, iedereen is super vriendelijk en overal wordt al volop vuurwerk afgestoken. Niet zoals in Nederland alleen rond middernacht, maar ook overdag moet je uitkijken dat je niet op een miljoen-klapper stapt. Een gezellige boel dus. 31 december ligt de DixBay nog voor anker achter het Torarica hotel, in het centrum van de Paramaribo en rond middernacht zitten we, samen met de crew van de Jan van Gent, te genieten van het ongelofelijke vuurwerk rondom ons heen. We hebben het gevoel dat de hoeveelheid vuurwerk die in Nederland in zijn totaal wordt afgestoken, alleen al wordt afgestoken in deze stad. Het is echt ongelofelijk wat hier de lucht in gaat. Ligt het werktempo misschien wat onder gemiddeld, ze weten wel hoe ze een feestje moeten maken hier! Kortom, we hebben een spectaculaire jaarwisseling beleefd.
Op 1 januari varen we verder de Surinamerivier op. Net voorbij Domburg (een populaire ankerplaats voor jachten) ligt tegenwoordig een heuse marina met drijvende steigers. De voorzieningen zijn nog niet helemaal klaar, maar voor ons vertrekkers is het al gauw prima. Na 1 nachtje voor anker (er is niet meteen plek) krijgen we een mooi plaatsje tussen 15 andere Nederlandse boten. Het is een echte Nederlandse enclave.
Vanuit Waterland maken we diverse tochtje het land in. We bezoeken de Paramaribo Zoo, rijden naar Domburg, brengen de bemanning van de SailAway met een 4WD auto naar Adjonie, bezoeken Brownsweg en een aantal kleine nederzettingen langs de snelweg, rijden de Brownsberg op (en af) en bekijken de stuwdam van het Professor Doctor Ingenieur W.J. van Blommensteinmeer ofwel het Brokopondomeer.
De Brownsberg vinden we een echte belevenis. Vooral ook, omdat de verhalen afraden de berg op te gaan omdat de weg erg slecht is. En dat klopt. We reden gelukkig wel in een 4WD, maar zijn natuurlijk geen geoefende terrein-rijders. Een aantal keer hadden we toch wel het idee dat we maar beter terug konden gaan, maar op zo een moment kun je natuurlijk niet keren. Het glibberige modder pad is net even breder dan de auto zelf en je kan dus maar 1 ding doen: doorrijden… Na een achteraf gave rit door het regenwoud is het uitzicht over het Brokopondomeer prachtig!
Morgen is het 10 januari. We denken dat we genoeg van Suriname beleefd hebben en willen verder gaan richting Tobago, een kleine 500 mijl verderop. De grootste club Nederlanders zal nog 1 of 2 weken in Suriname blijven en ons dan volgen.
Bezoek aan een locale stam
waar ze zelf trommels maken
Uitzicht vanaf de Brownsberg over het Brokopondomeer
De "weg" naar boven
En je weet niet hoe diep die plassen zijn...
A bridge to far ?
Regenwoud
Brokopondomeer
Jaarwisseling in Paramaribo
I love Su(riname)
Schaafijs langs de weg
Het is een echte modderrivier
Langs de rivier allemaal plantages
Prachtige uitzichten langs de rivier
Nog meer prachtige uitzichten
Nieuw bouwen kunnen ze hier wel, onderhouden is echter een ander vak
