Sailing Yacht DixBay (NL): Caldeira de Santo Cristo

Soms ben je wel eens met iets technisch bezig wat niet lukt. Dan pruts je wat door en dan lukt het nog niet en dan raak je gefrustreerd. Ik pak dan wel eens een lampje en een 9 volt batterij en dan ga ik kijken of ik het lampje nog kan laten branden. Als dat dan ook niet lukt, dan moet je eigenlijk stoppen en een andere keer verder gaan….

Zo zat ik ook met ons stuursysteem. Halverwege Bermuda – Azoren liep de boel vast, dus na onze aankomt op Horta ging alles uit elkaar. Uiteindelijk had ik een asje van 20 cm lang in mijn hand, met een tandwiel en een lager. En eigenlijk wilde ik dat lager van het asje afhalen. Maar dat lukte natuurlijk niet en uiteindelijk zat het lager zelfs zo vast dat het helemaal niet meer draaide. Dit is dan het moment om zo’n 9 volt batterij en een lampje tevoorschijn te halen.

We hebben toen het hele boeltje in een plastic tas gedaan en zijn naar Mid Atlantic Yacht Services gelopen. De eigenaar, Duncan Sweet, wist precies mijn psychologische toestand te pijlen. Hij zei (in het Engels natuurlijk) “Je bent zeker van een wild paard gevallen?”. “Huh?” zei ik toen. Hij zei, “als je van een wild paard bent gevallen, dan wil je daar nooit meer op rijden, en zo zit jij nu ook met dat asje! Je weet prima hoe het uit- en in mekaar moet, maar je bent er wel even klaar mee.”. En dat klopte. Maar van Duncan mochten we toen zijn hydraulische pers lenen, en in een mum van tijd hadden we de boel weer netjes draaiend. Ik heb Duncan een doos met taart beloofd en we konden weer verder met het in elkaar zetten van ons stuur systeem.

Een paar dagen later breng ik Duncan zijn gebak, wat hij volgens mij trouwens niet meer verwachtte. We praten nog even over wat onze plannen zijn en hij geeft ons een tip om naar Santo Cristo op Sao George te varen. Als het weer en de deining het toelaten kun je daar ankeren en naar de kant roeien (er is daar geen haven). “Als je iets speciaals van de Azoren wilt zien, moet je daarheen!” En daar gaan we.

Onderweg naar Santo Cristo

Pico op de achtergrond

Locale vissers komen vis brengen, lekker!

De Waltzing Mathilda en de DixBay voor anker bij Santo Cristo

De zon gaat langs de rand van de berg onder

Het weer zit ontzettend mee en samen met de crew van de Waltzing Mathilda laten we de ankers zakken en gaan aan land. Langs de rotsen lopen watervallen de zee in. Een stukje verder is een soort vallei waardoor we langs een waterval omhoog kunnen klimmen. Als we niet verder meer kunnen, zie we het water van grote hoogte naar beneden kletsen. Wauw, wat is dit gaaf zeg!! Duncan heeft gelijk.

Een kleine waterval

En een grotere

Uitzicht vanaf de waterval

Nog een kleintje

Klauteren

Daarna lopen we naar het dorpje Santo Cristo. Je kan daar met een auto niet komen en de tijd lijkt wel 100 jaar stil gestaan te hebben. Het lijkt wel een soort combinatie van het Zuiderzee museum en Sprookjes Wonderland. Oude kleine huisjes, akkertjes, een paar koeien en stieren, een kerkje en grindweggetjes waar je met een klein paard en wagen nog net op kunt rijden. Later zien we wat quads, dus de tijd heeft hier toch niet helemaal stil gestaan. Maar wat een prachtige bijzondere plek!