Zondag 28 oktober zijn we vertrokken uit Rabat. Na 11 dagen in de koninklijke haven gelegen te hebben, hadden we echt weer zin om te varen. Vanaf zaterdag is de wind afgenomen en zelfs naar het noorden gedraaid. Prima dus om te vertrekken. Echter, het "weatherwindow" is kort. Dinsdag komt er weer een depressie met veel wind over en voor woensdag staat er ook alweer een depressie op het programma. Hooguit komen we dus 100 mijl ver, maar we zijn in ieder geval weer op weg!
Onderweg besluiten we de haven van El Jadida aan te lopen. Na een prachtige nacht op zee, komen we rond de middag en met hoog water in El Jadida aan. De haven staat niet als geweldig bekent. Geen luxe drijvende steigers, geen drinkwater, geen walstroom, geen internet en geen beveiliging. Wel veel viezigheid en bende op straat, maar gelukkig zijn de mensen wel vriendelijk.
Het inklaren kost veel tijd, maar gaat probleemloos. Formulieren moeten worden ingevuld, gekopieerd, nog weer ingevuld, overgeschreven in dikke boeken enz enz maar ja, het hoort erbij. Na de papierwinkel kunnen we terug naar de boot. Deze ligt helaas niet op een goede plek (naast de plaatselijke reddingsboot) want met laag water staat hier slechts 1,5 meter water. Dat is net een metertje te kort voor ons, dus gaan we in de havenkom ankeren. Dat gaat prima, want ons anker houdt wel van de 5 a 6 meter diepe zandgrond.
Dinsdag blijven we aan boord. Er wordt harde wind voorspeld (tot 40 knopen / windkracht 8) en mocht het anker per ongeluk uitbreken... Rond de middag wordt er plotseling een bagger ponton met stud palen de haven in gesleept. Na een babbeltje met de bemanning vinden ze het goed als we vannacht met de harde wind langszij gaan liggen. Laat nu die harde wind maar komen! We liggen als een huis.
Woensdag neemt de wind weer af. Waarschijnlijk vertrekken we donderdag weer naar een zuidelijker gelegen haven, wellicht Agadir.
-----
Message send bij SSB radio.
Posted 30-10-2012 16:45 (utc)
Pos 33°15.36'N 008°29.96'W
Sog 0.1
Cog 080T
Klik voor actuele positie
dinsdag 30 oktober 2012
maandag 29 oktober 2012
Marokko II
Rabat, 24 oktober 2012
Brief aan de jongens en meisjes van groep 3,
Hoe gaat het met jullie? Ik ben benieuwd hoe het is in de klas. Op de bootschool ben ik het enige kindje. Soms vind ik dat wel jammer hoor. We zijn een beetje verder met de les dan jullie. Ik heb de letter Z geleerd. De Z van zee. De letters b, d en p vind ik lastig omdat ze zo op elkaar lijken. Vinden jullie dat ook? Jullie rekenen met kastanjes, ik reken met schelpjes.
We zijn nu in Marokko. In Marokko is het een beetje anders dan in Nederland. Ze hebben hier bijvoorbeeld andere muziek, kleding en eten. We zijn met de boot in de hoofdstad van het land. Deze stad heet Rabat. Je hoort steeds om de zoveel tijd een meneer zingen in de stad. Dit is een oproep tot gebed. De mensen gaan dan bidden. In Marokko gaan de mensen 5 x per dag bidden. Wij bidden in de kerk. Marokkaanse mensen bidden in de moskee. Ze doen hun schoenen uit in de moskee. Mama en papa mogen niet in de moskee, ik wel maar ik wilde dat niet. God heet Allah in Marokko.
We zijn net terug uit een hele oude stad in Marokko. Deze stad heet Fes. Het viel mij op dat deze stad een beetje stuk is. In de stad zijn hele hoge huizen en hele smalle straatjes. Je kan hier makkelijk de weg kwijt raken. In de straatjes kunnen geen auto’s rijden. De mensen vervoeren hun spullen met karren en op ezels. Het is heel stoffig en vies in de straten. Overal lopen jonge poesjes.
We hebben twee nachtjes in een hotel geslapen. Het hotel wordt een Riad genoemd. Dit betekent dat het huis een tuin in het midden heeft en dat hier om heen de kamers zijn gebouwd. Ze hebben een zwembad in de tuin maar dat is te koud om in te zwemmen. In deze grote huizen woonden hele families bij elkaar. Een familiehuis. Het zou hetzelfde zijn wanneer ik met opa en oma klok en oma traktor, met oom Arlo en oom Rens en papa en mama bij elkaar in één huis zou wonen. Gezellig! Families zorgen in Marokko heel goed voor elkaar.
Overal in de straatjes is het markt. Er wordt fruit, vlees, brood, kleding, meubelen, servies en nog veel meer verkocht. Ook kinderen verkopen spullen. We zijn in een winkel geweest waar hele mooie gewaden worden gemaakt. De mensen in Marokko hebben vaak een grote doek aan als kleding. Het zijn net grote jurken. Je ziet ook dat ze doeken om hun hoofd dragen. Net als bij ons hebben de mensen voor speciale momenten verschillende soorten kleding. Bij een trouwerij zijn de jurken heel mooi versierd. Bij het bidden dragen de mannen op vrijdag een soort witte jurk. Een meneer heeft mij laten zien hoe deze doeken worden gemaakt. Dit heet weven. Papa en mama hebben hele mooie Marokkaanse kleding aan gedaan.
Bijna alle mensen hebben in Marokko donker haar. Mijn haren zijn heel licht en overal waar ik kom word ik dan ook over mijn hoofd geaaid en krijg ik een kusje. De mensen vinden mijn haren mooi. Alle mensen in Marokko zijn heel erg aardig voor mij. Ik ben in een klas geweest. De kinderen leren in Marokko twee talen, Arabisch en Frans. Het moeilijke is dat het Arabisch andere letters heeft dan het Frans. Zij moeten dus op twee manieren bijvoorbeeld “boot” leren schrijven.
Nederlands => boot
Arabisch => قارب
Frans => bateau
We zijn nu weer terug op de boot. We moeten wachten op goede wind en gaan dan richting de Canarische eilanden. Hier komen oom Arlo en tante Maaike aan boord. Dat vind ik heel gezellig.
Onze buurvrouw van de Blabber heeft een filmpje van ons en Marokko gemaakt. Deze film is te bekijken als je klikt op deze link.
Nou dooooeeeeeei allemaal.
Groetjes Finn
Brief aan de jongens en meisjes van groep 3,
Hoe gaat het met jullie? Ik ben benieuwd hoe het is in de klas. Op de bootschool ben ik het enige kindje. Soms vind ik dat wel jammer hoor. We zijn een beetje verder met de les dan jullie. Ik heb de letter Z geleerd. De Z van zee. De letters b, d en p vind ik lastig omdat ze zo op elkaar lijken. Vinden jullie dat ook? Jullie rekenen met kastanjes, ik reken met schelpjes.
We zijn nu in Marokko. In Marokko is het een beetje anders dan in Nederland. Ze hebben hier bijvoorbeeld andere muziek, kleding en eten. We zijn met de boot in de hoofdstad van het land. Deze stad heet Rabat. Je hoort steeds om de zoveel tijd een meneer zingen in de stad. Dit is een oproep tot gebed. De mensen gaan dan bidden. In Marokko gaan de mensen 5 x per dag bidden. Wij bidden in de kerk. Marokkaanse mensen bidden in de moskee. Ze doen hun schoenen uit in de moskee. Mama en papa mogen niet in de moskee, ik wel maar ik wilde dat niet. God heet Allah in Marokko.
We zijn net terug uit een hele oude stad in Marokko. Deze stad heet Fes. Het viel mij op dat deze stad een beetje stuk is. In de stad zijn hele hoge huizen en hele smalle straatjes. Je kan hier makkelijk de weg kwijt raken. In de straatjes kunnen geen auto’s rijden. De mensen vervoeren hun spullen met karren en op ezels. Het is heel stoffig en vies in de straten. Overal lopen jonge poesjes.
We hebben twee nachtjes in een hotel geslapen. Het hotel wordt een Riad genoemd. Dit betekent dat het huis een tuin in het midden heeft en dat hier om heen de kamers zijn gebouwd. Ze hebben een zwembad in de tuin maar dat is te koud om in te zwemmen. In deze grote huizen woonden hele families bij elkaar. Een familiehuis. Het zou hetzelfde zijn wanneer ik met opa en oma klok en oma traktor, met oom Arlo en oom Rens en papa en mama bij elkaar in één huis zou wonen. Gezellig! Families zorgen in Marokko heel goed voor elkaar.
Overal in de straatjes is het markt. Er wordt fruit, vlees, brood, kleding, meubelen, servies en nog veel meer verkocht. Ook kinderen verkopen spullen. We zijn in een winkel geweest waar hele mooie gewaden worden gemaakt. De mensen in Marokko hebben vaak een grote doek aan als kleding. Het zijn net grote jurken. Je ziet ook dat ze doeken om hun hoofd dragen. Net als bij ons hebben de mensen voor speciale momenten verschillende soorten kleding. Bij een trouwerij zijn de jurken heel mooi versierd. Bij het bidden dragen de mannen op vrijdag een soort witte jurk. Een meneer heeft mij laten zien hoe deze doeken worden gemaakt. Dit heet weven. Papa en mama hebben hele mooie Marokkaanse kleding aan gedaan.
Bijna alle mensen hebben in Marokko donker haar. Mijn haren zijn heel licht en overal waar ik kom word ik dan ook over mijn hoofd geaaid en krijg ik een kusje. De mensen vinden mijn haren mooi. Alle mensen in Marokko zijn heel erg aardig voor mij. Ik ben in een klas geweest. De kinderen leren in Marokko twee talen, Arabisch en Frans. Het moeilijke is dat het Arabisch andere letters heeft dan het Frans. Zij moeten dus op twee manieren bijvoorbeeld “boot” leren schrijven.
Nederlands => boot
Arabisch => قارب
Frans => bateau
We zijn nu weer terug op de boot. We moeten wachten op goede wind en gaan dan richting de Canarische eilanden. Hier komen oom Arlo en tante Maaike aan boord. Dat vind ik heel gezellig.
Onze buurvrouw van de Blabber heeft een filmpje van ons en Marokko gemaakt. Deze film is te bekijken als je klikt op deze link.
Nou dooooeeeeeei allemaal.
Groetjes Finn
 |
| Aankomst in hoofdstad Rabat van Marokko |
 |
| Kleurrijke vissersbootjes |
 |
| Op de achtergrond de jachten van de Marokaanse koning |
 |
| Finn in een wachtershuisje? |
 |
| Samen geld verdienen op straat |
 |
| Het buitenzwembad in onze riad in Fes |
 |
| Prachtig houtwerk op de kozijnen van onze riad |
 |
| Beter maar snel aan de kant springen! |
 |
| De school aan de buitenkant |
 |
| Bezoek aan een Marokaanse school |
 |
| "Wat staat hier?" |
 |
| Uitzicht op een leerlooierij |
 |
| Typisch straatbeeld |
 |
| De bakkerij |
 |
| Messen slijpen en straatkatjes op de achtergrond |
 |
| De Marokanen lopen weg met Finn's blonde koppie |
 |
| De stad is een beetje stuk, maar zo gaat het nog wel even... |
 |
| Sliden op de gladde vloer van een oude universiteit |
 |
| Passen van Marokaanse kleding |
 |
| Trouwjurken |
 |
| Kleurrijk voorgerecht |
 |
| Uitzicht over Fes I |
 |
| Uitzicht over Fes II |
 |
| Centraal antennesysteem?? |
maandag 22 oktober 2012
Marokko I
Een paar dagen geleden zijn we aangekomen in Rabat, de hoofdstad van Marokko. De zeilreis hierheen was erg relaxed. We hadden een rustige wind mee en hebben zelfs een hele dag slechts 2 a 3 knopen gevaren. Na 2 nachtjes varen kwamen we aan en werden welkom geheten door de politie/douane.
Erg formeel, maar overigens ook erg vriendelijke mensen. Normaal komt er een snuffel hond aan boord, maar onze boot was zo hoog, dat men daar maar vanaf zag. Samen met Ben en Inge van de Blabber en Maarten en Thea van de Nostress verkennen we de oude wijken van Rabat.
Op zaterdag pakken we (met z'n 7-en) de trein naar Fes, de oude hoofdstad van Marokko. Totaal geshockeerd arriveren we na een korte wandeling in onze Riad (hotel). Zoals de mensen hier leven is nauwelijks te beschrijven. Keer op keer worden we weer verbaasd. Zondag gaan we met een gids op pad en verkennen we de medina. Ook bezoeken we weer een leer looierij waar mensen in bakken water met duivenpoep dierenhuiden ontdoen van haren. Het leer wordt dan weer gebruikt voor tassen, jassen en schoenen ed.
Na onze ontdekkingstocht puffen we uit op het dakterras van onze riad. Samen met een biertje, want dat hebben we wel verdiend. Maandag reizen we weer terug naar onze boot in Rabat en schrijven we een uitgebreider verslag met nog meer foto's.
Verstuurd vanaf mijn iPad4
Erg formeel, maar overigens ook erg vriendelijke mensen. Normaal komt er een snuffel hond aan boord, maar onze boot was zo hoog, dat men daar maar vanaf zag. Samen met Ben en Inge van de Blabber en Maarten en Thea van de Nostress verkennen we de oude wijken van Rabat.
Op zaterdag pakken we (met z'n 7-en) de trein naar Fes, de oude hoofdstad van Marokko. Totaal geshockeerd arriveren we na een korte wandeling in onze Riad (hotel). Zoals de mensen hier leven is nauwelijks te beschrijven. Keer op keer worden we weer verbaasd. Zondag gaan we met een gids op pad en verkennen we de medina. Ook bezoeken we weer een leer looierij waar mensen in bakken water met duivenpoep dierenhuiden ontdoen van haren. Het leer wordt dan weer gebruikt voor tassen, jassen en schoenen ed.
Na onze ontdekkingstocht puffen we uit op het dakterras van onze riad. Samen met een biertje, want dat hebben we wel verdiend. Maandag reizen we weer terug naar onze boot in Rabat en schrijven we een uitgebreider verslag met nog meer foto's.
Verstuurd vanaf mijn iPad4
 |
| Aankomst in Rabat |
 |
| Met de trein richting Fes |
 |
| Taxi naar Riad |
 |
| Riad met buitenzwembad |
 |
| Bezoek aan een klasje |
 |
| Hier nog geen 30 kinderen per klas... |
 |
| De auto-vrije binnenstad wordt bevoorraad met pakezels |
 |
| Een leer looierij |
 |
| Uitzicht over Fes |
 |
| Tour met een gids |
 |
| Bezoek aan een weverij |
 |
| Ingeburgerd? |
vrijdag 19 oktober 2012
Een ander gezichtspunt
Op 8 oktober komen Idris en mijn moeder, Marion, rond 12.30 uur aan in de Marina in Lagos. Gezellig dat ze er zijn en uiteraard is het even lekker bijpraten over wat we allemaal hebben beleefd. Zelf was ik nog helemaal vol van het feit dat we een prachtige tonijn hadden gekregen van vissers. Wat te doen met de vis? Gelukkig wist Chris van de Jan van Gent hier wel raad mee en hebben we samen sushi (ik moest aan je denken Frouk) en gebakken tonijn moten gegeten. Werkelijk verrukkelijk.
Idris heeft in zijn bliksembezoek natuurlijk even kunnen bijpraten in Nederland met collega’s en vrienden. Verder heeft hij voor de boot een aantal nuttige zaken kunnen regelen. (Top Rob!) De koffer van mijn moeder is zeg maar ten volle benut voor boot zaken en muisjes…
De marina van Lagos is mooi en het is helemaal fijn dat we gebruik mogen maken van het zwembad van het hotel. ’s Middags dus lekker relaxen. We besluiten nog een dagje in Lagos te blijven en mijn moeder, Finn en ik gaan met een treintje naar het stadje. Lagos was vroeger de hoofdstad van de Algarve en in vroeger tijden liepen hier bijvoorbeeld Vasco da Gama en Columbus rond!Tegenwoordig is Faro de hoofdstad van de Algarve.
Zuid Portugal is voor ons niet nieuw. Mijn ouders vertoefden de afgelopen jaren in de maand november altijd in Monte Gordo. Hetgeen een plaatje is aan de oostkant van de Algarve tegen Spanje aan. We hebben al eerder wat tripjes langs de kust gemaakt en zijn zo ook bij Lagos geweest. Het was dus herinneringen ophalen. Hier lekker een ijsje gegeten, borreltje gedronken en terug gewandeld langs de boulevard naar de haven. ’s Avond vis gegeten. Dorade bereid in de oven. Moeders is gek op vis en deze week staat dan ook veel vis op het menu.
Woensdag ochtend vertrekken we richting Rio Alvor. Het is nog geen half uur varen en daardoor een rustig begin voor onze nieuwe opstapper haha. Alvor is een klein plaatsje met een baai waar we voor anker gaan. De weg naar de baai kent letterlijk wat hobbels waar we dan ook een paar keer op vastlopen. Het is een prachtig waddengebiedje. Het is laagwater en langs de kanten zijn mensen opzoek naar schelpdieren. Kitesurfers hoppen van eilandje naar eilandje kortom er is veel te zien. Eenmaal aangekomen in de baai is het borreltijd. Op de Cobb bereiden we zalmmoten en dorade, de wijn vloeit rijkelijk.
De volgende ochtend een kort bezoek gebracht aan Alvor om vervolgens te vertrekken richting Portimaao. Het is een uurtje varen langs een prachtige rotskust met grotten, inhammen en kleine strandjes. We kijken onze ogen uit, zo kenden wij de zuidkust nog niet…
In de rio Arade bevindt zich aan de westkant Portimaao, een druk ogend wit groots gebeuren. Aan de oostkant daarentegen is een heel mooi strand met een klein plaatsje, deze zijde spreekt ons meer aan en hier gaan we voor anker. Het grappige is dat vlak naast ons De Liefde uit Enkhuizen ligt. We hebben de eigenaar niet gesproken maar je ziet maar weer hoe klein de (zeil)wereld is.
Vrijdag een kopje koffie gedronken bij een strandtentje, Finn een ijsje en vervolgens vertrokken naar VilaMoura. Het is ongeveer vier a vijf uur varen dus we hebben een mooi tocht voor de boeg. Wederom genieten we van de kust maar na twee uurtjes varen begint de wind aan te trekken. De wind komt van achter en langzaam begint de boot steeds meer te rollen… En ja, dat is voor landrotten (grapje mam) geen pretje. Waarschijnlijk behoeft het geen betoog wat er toen is gebeurd. In Vila Moura was het even bijkomen. Er stond een koud windje dus de avond hebben we in de kajuit vertoefd. Vila Moura heeft een Marina waar grote (motor)schepen liggen. Het is een chique haven met veel winkels en restaurantjes, jetset achtig . Ook hier zijn we eerder geweest en het is dan ook leuk om nu zelf bij de bootjes, eh schepen te horen haha. Wat de haven tarieven betreft hebben we geluk want vanaf 1 oktober is het in Portugal wintertarief, hetgeen ons Hollanders natuurlijk tevreden stemt.
Zaterdag ochtend kijken we hier lekker rond en kopen vast vlees voor op de Cobb. De volgende trip op de agenda is Ilha Culatra. Dit is een eiland voor de kust van Faro. Zoals op de kaart zichtbaar is ligt voor de kust van Faro een waddengebied. Vanuit het vliegtuig had ik dit altijd al zien liggen. En ook de bootjes voor anker. Wat leuk dat we dit nu zelf kunnen doen. We willen bij Ilha da Culatra voor anker. Het is niet mogelijk om met de boot bij Faro te komen daar het te ondiep is. We kunnen straks wel naar het plaatje Olhaao waar vandaan mijn moeder makkelijk richting vliegveld kan.
Het is weer een mooie tocht. Het invaren van de ingang naar het wadden gebied is een spectaculaire ervaring. Het is eb en de rivier stroomt leeg. Neem daarbij de wind en stroom van zee en je krijgt een hele rare draaikolkende, golvende ingang. We varen op de Genua met de motor bij en hebben op een bepaald moment vier knopen stroom tegen. We varen vijf knopen en kruipen als een slakje naar binnen. (Voor de geïnteresseerden, je kunt de getallen vermenigvuldigen met 1,8 dan heb je kilometers.) Het was bijzonder om mee te maken.
Eenmaal in het gebied schuifelen we richting het haventje van het eiland waar we met vele andere bootjes voor anker liggen. Het was weer een koele avond en hebben ons barbecue eten lekker in de boot verorberd. Zondag hoeven we niks haha…
We hebben een kort bezoekje gebracht aan het eilandje dat volledig bestaat uit zand. Er wonen ongeveer 3000 mensen. Het haventje ligt vol met kleine visbootjes. Tussen de huizen liggen grote stenen platen die dienen als de weg. Hier en daar een hond, een kat en oude mannetjes die samen bij een restaurantje een potje dominoën. Ik zou zeggen lekker gemoedelijk allemaal.
Maandag varen we richting Olhaao. We hadden de indruk dat hier een marina was maar dit bleek een haven te zijn die niet berekend is voor bezoekers. Er is een klein anker gebiedje en een vissershaven, hier leggen we aan. We hebben besloten dezelfde dag nog te vertrekken richting Rabat, Marokko. Het waait lekker en we willen deze goede wind benutten. Moeders neemt om drie uur een taxi richting het vliegveld van Faro. We kijken allen terug op een heerlijk zonnig weekje West Algarve bezien vanaf zee.
Idris heeft in zijn bliksembezoek natuurlijk even kunnen bijpraten in Nederland met collega’s en vrienden. Verder heeft hij voor de boot een aantal nuttige zaken kunnen regelen. (Top Rob!) De koffer van mijn moeder is zeg maar ten volle benut voor boot zaken en muisjes…
De marina van Lagos is mooi en het is helemaal fijn dat we gebruik mogen maken van het zwembad van het hotel. ’s Middags dus lekker relaxen. We besluiten nog een dagje in Lagos te blijven en mijn moeder, Finn en ik gaan met een treintje naar het stadje. Lagos was vroeger de hoofdstad van de Algarve en in vroeger tijden liepen hier bijvoorbeeld Vasco da Gama en Columbus rond!Tegenwoordig is Faro de hoofdstad van de Algarve.
Zuid Portugal is voor ons niet nieuw. Mijn ouders vertoefden de afgelopen jaren in de maand november altijd in Monte Gordo. Hetgeen een plaatje is aan de oostkant van de Algarve tegen Spanje aan. We hebben al eerder wat tripjes langs de kust gemaakt en zijn zo ook bij Lagos geweest. Het was dus herinneringen ophalen. Hier lekker een ijsje gegeten, borreltje gedronken en terug gewandeld langs de boulevard naar de haven. ’s Avond vis gegeten. Dorade bereid in de oven. Moeders is gek op vis en deze week staat dan ook veel vis op het menu.
Woensdag ochtend vertrekken we richting Rio Alvor. Het is nog geen half uur varen en daardoor een rustig begin voor onze nieuwe opstapper haha. Alvor is een klein plaatsje met een baai waar we voor anker gaan. De weg naar de baai kent letterlijk wat hobbels waar we dan ook een paar keer op vastlopen. Het is een prachtig waddengebiedje. Het is laagwater en langs de kanten zijn mensen opzoek naar schelpdieren. Kitesurfers hoppen van eilandje naar eilandje kortom er is veel te zien. Eenmaal aangekomen in de baai is het borreltijd. Op de Cobb bereiden we zalmmoten en dorade, de wijn vloeit rijkelijk.
De volgende ochtend een kort bezoek gebracht aan Alvor om vervolgens te vertrekken richting Portimaao. Het is een uurtje varen langs een prachtige rotskust met grotten, inhammen en kleine strandjes. We kijken onze ogen uit, zo kenden wij de zuidkust nog niet…
In de rio Arade bevindt zich aan de westkant Portimaao, een druk ogend wit groots gebeuren. Aan de oostkant daarentegen is een heel mooi strand met een klein plaatsje, deze zijde spreekt ons meer aan en hier gaan we voor anker. Het grappige is dat vlak naast ons De Liefde uit Enkhuizen ligt. We hebben de eigenaar niet gesproken maar je ziet maar weer hoe klein de (zeil)wereld is.
Vrijdag een kopje koffie gedronken bij een strandtentje, Finn een ijsje en vervolgens vertrokken naar VilaMoura. Het is ongeveer vier a vijf uur varen dus we hebben een mooi tocht voor de boeg. Wederom genieten we van de kust maar na twee uurtjes varen begint de wind aan te trekken. De wind komt van achter en langzaam begint de boot steeds meer te rollen… En ja, dat is voor landrotten (grapje mam) geen pretje. Waarschijnlijk behoeft het geen betoog wat er toen is gebeurd. In Vila Moura was het even bijkomen. Er stond een koud windje dus de avond hebben we in de kajuit vertoefd. Vila Moura heeft een Marina waar grote (motor)schepen liggen. Het is een chique haven met veel winkels en restaurantjes, jetset achtig . Ook hier zijn we eerder geweest en het is dan ook leuk om nu zelf bij de bootjes, eh schepen te horen haha. Wat de haven tarieven betreft hebben we geluk want vanaf 1 oktober is het in Portugal wintertarief, hetgeen ons Hollanders natuurlijk tevreden stemt.
Zaterdag ochtend kijken we hier lekker rond en kopen vast vlees voor op de Cobb. De volgende trip op de agenda is Ilha Culatra. Dit is een eiland voor de kust van Faro. Zoals op de kaart zichtbaar is ligt voor de kust van Faro een waddengebied. Vanuit het vliegtuig had ik dit altijd al zien liggen. En ook de bootjes voor anker. Wat leuk dat we dit nu zelf kunnen doen. We willen bij Ilha da Culatra voor anker. Het is niet mogelijk om met de boot bij Faro te komen daar het te ondiep is. We kunnen straks wel naar het plaatje Olhaao waar vandaan mijn moeder makkelijk richting vliegveld kan.
Het is weer een mooie tocht. Het invaren van de ingang naar het wadden gebied is een spectaculaire ervaring. Het is eb en de rivier stroomt leeg. Neem daarbij de wind en stroom van zee en je krijgt een hele rare draaikolkende, golvende ingang. We varen op de Genua met de motor bij en hebben op een bepaald moment vier knopen stroom tegen. We varen vijf knopen en kruipen als een slakje naar binnen. (Voor de geïnteresseerden, je kunt de getallen vermenigvuldigen met 1,8 dan heb je kilometers.) Het was bijzonder om mee te maken.
Eenmaal in het gebied schuifelen we richting het haventje van het eiland waar we met vele andere bootjes voor anker liggen. Het was weer een koele avond en hebben ons barbecue eten lekker in de boot verorberd. Zondag hoeven we niks haha…
We hebben een kort bezoekje gebracht aan het eilandje dat volledig bestaat uit zand. Er wonen ongeveer 3000 mensen. Het haventje ligt vol met kleine visbootjes. Tussen de huizen liggen grote stenen platen die dienen als de weg. Hier en daar een hond, een kat en oude mannetjes die samen bij een restaurantje een potje dominoën. Ik zou zeggen lekker gemoedelijk allemaal.
Maandag varen we richting Olhaao. We hadden de indruk dat hier een marina was maar dit bleek een haven te zijn die niet berekend is voor bezoekers. Er is een klein anker gebiedje en een vissershaven, hier leggen we aan. We hebben besloten dezelfde dag nog te vertrekken richting Rabat, Marokko. Het waait lekker en we willen deze goede wind benutten. Moeders neemt om drie uur een taxi richting het vliegveld van Faro. We kijken allen terug op een heerlijk zonnig weekje West Algarve bezien vanaf zee.
 |
| Lekker visje |
 |
| We hebben gelukkig weer MUISJES |
 |
| Rio Alvor |
 |
| Een prachtig wadden-gebied |
 |
| Schelpen zoeken bij laag water |
 |
| Meer schepen voor anker |
 |
| Marion is een weekje mee |
 |
| Sommige schepen vallen droog |
 |
| Uitzicht vanaf onze ankerplek |
 |
| Visje vanaf de Cobb |
 |
| Het nachtleven in Alvor |
 |
| Deze doet het niet meer |
 |
| De huisjes hebben vaak tekening met tegeltjes op de gevel |
 |
| Opweg naar HappyHour ?? |
 |
| Portimaao |
 |
| Finn helpt om de "ankerbal" te hijsen |
 |
| Prachtige strandjes |
 |
| Jetset Vilamoura |
 |
| Vissersbootjes op het eiland Ilha Culatra |
 |
| "Deze moeten ze maar slopen....." |
 |
| Nog meer tegeltjes op de gevel |
Abonneren op:
Posts (Atom)