Sailing Yacht DixBay (NL): Marokko IV

Donderdag 1 november vertrekken we uit El Jadida. We willen graag naar Essaouira of Agadir. Dat moet lukken want er staat een lekkere wind, helaas alleen uit het zuiden. Na een dag kruisen lopen we het 25 mijl zuidelijker gelegen Jorf el Lasfar aan. Niet erg opgeschoten dus…

Jorf el Lasfar is een echte industrie haven. Met elk weer en ook in het donker makkelijk aan te lopen. Er is alleen niet op jachten gerekend. Er is wel plek, maar vaak gewoon naast een zee sleper of loodsboot. De ambtenaren zijn vriendelijk, maar je moet wel de hele papierwinkel door. Invullen, kopieeren, overschrijven in een dik boek en elke keer vragen ze weer naar de "occupation" van Finn.

Vrijdag om 05h smorgens vertrekken we uit de industriehaven. Er staat weinig tot geen wind, maar we willen toch verder en gaan dus een dag motoren. Onderweg kan lekker de watermaker aan, kunnen we douchen en worden de accus weer eens goed geladen. Tegen de schemering zijn we ter hoogte van Cap Safi, een kaap net ten noorden van Safi. Om 20h lopen we de haven van Safi binnen.

Volgens de boeken en verhalen is Safi een vieze, stinkende vissershaven met nauwelijks plek voor jachten. Wij vinden al snel een plekje naast een ander jachtje en maximaal 5 seconden na het afmeren staan de officials alweer aan dek. De hele papierwinkel begint weer van voor af aan. Alles wordt weer genoteerd, over geschreven in dikke boeken, gekopieerd en uiteraard wordt weer volop gevraagd naar de "occupation" van Finn. Wat een land. Wanneer alles achter de rug is blijkt dat we de havenmeester zijn vergeten. De savonds laat nog even snel naar deze man toe. Kort gezegd, wie dacht ik wel niet dat ik was, dat ik me niet per direct bij hem gemeld heb. "Do not ever make the same mistake!" en toen mocht ik weer naar onze boot.

De volgende morgen komt Bruchaib zich melden. Bruchaib is "the man" hier en gaat alles voor ons regelen. Om te beginnen diesel. Nadat we hebben aangegeven wel 100 liter te kunnen gebruiken vliegt hij weg. Een kleine 2 uur later staat hij weer aan dek en zegt dat ik met hem mee moet. Achter op de brommer rijden we door de 1e gate (politie) en de 2e gate (douane). Hier moet ik afstappen en een gereed staande taxi in gaan. Een stukje papier wordt in me handen gedrukt en de taxichauffeur rijdt naar de gate. Zoals verwacht worden we natuurlijk meteen aangehouden en na het overhandigen van het stukje papier (de factuur van het tanken) mogen we verder. Voor de aanvankelijk € 1,- per liter kostende diesel (vraagprijs) betalen we € 0,80 per liter en snel staan de 4 jerrycans aan dek. Prima geregeld dus.

Ook een 2e sessie gaat zonder problemen. Het enige verschil is dat Bruchaib me achter op zijn brommertje nog even meeneemt door de medina (oude binnenstad). Het barst van de kraampjes en er is weer van alles te krijgen. In tegenstelling tot Fes, is het hier veel schoner en vriendelijker en savonds gaan we met z'n allen even de stad in. Bij een kraampje kopen we popcorn voor Finn en daarna lopen we weer naar de boot.

Zondag vertrekt de zeilboot waar wij langszij liggen. Smorgens wordt er op de romp geklopt en als ik me gezicht buiten het luik steek zegt de "buurman" dat ik nog 30 minuten de tijd heb om zijn dek schoon temaken en dat hij daarna vertrekt. Voor de zekerheid vraag ik nog een keer wat hij bedoelt, maar ik krijg hetzelfde antwoord. Of ik even zijn dek wil schrobben zodat hij over 30 minuten weg kan… Ha, lekker is dat?? Ik ga toch zeker niet zijn dek schrobben?? Er hebben meerdere boten langzij gelegen, overal is de politie, de immigratiedienst, de havendienst en de kustwacht aanboord geweest en allemaal met smerige schoenen (heb je in een industriehaven). In mijn beste engels heb ik meneer gezegd ie de boom in kan en dat hij zelf zijn dek maar moet gaan schrobben. Mijn dek is ook vies en dat moet ik toch ook zelf schoonmaken en als je geen mensen over je dek wilt moet je maar voor anker gaan. Een kop koffie later was de buurman weer helder van geest en is zonder verder te mokken vertrokken…

Morgen is het dinsdag 6 november. De weerberichten laten noorden wind zien, dus we gaan vertrekken richting de Canarische eilanden. Vandaag beginnen we dus vast met het in werking zetten van de papierwinkel. Nadat we de vissershaven met zijn vismarkt bezocht hebben, lopen we door naar de "immigration". Hier zijn onze pasporten en die moeten gestempeld worden. De vriendelijke ambtenaren verzoeken ons om vanavond terug te komen en dat alles dan klaar zou zijn. Prima, door naar de havenmeester. Hier wordt niet alleen in hokjes gedacht, ook in hokjes gewerkt. Het 1e kantoortje maakt een briefje met de aankomst en vertrekdatum. Hiermee ga je naar het 2e hokje en daar zit iemand die de factuur maakt. Dan ga je naar het 3e hokje en daar kun je betalen. Met de factuur in de hand kun je weer naar het 1e hokje en dan krijg je je meetbrief terug. De hokjes zitten helaas niet allemaal in hetzelfde gebouw maar verspreid over het terrein. Neem hier dus de tijd voor!

Bij het 2e hokje gaat het bij ons mis. We zijn 2 november aangekomen en gaan 6 november weer weg. Dat zijn 4 nachten. Maar zo werkt het hier niet. Je betaald elke dag dat je in de haven ligt. Dan zijn het dus 5 dagen. Maar wel á € 25,- en dat pik ik natuurlijk niet. Na een hevige discussie in kantoor 2 besloten dat we vandaag nog weg gaan, 5 november dus en dat ik dan maar 4 dagen betaal. Dat was gelukkig goed, maar dan moeten we helaas wel nu nog weg. Dat doen we dan maar.

Drie weken zijn we in Marokko geweest. Een bijzonder land. Op een enkele official na, zijn we eigenlijk alleen maar vriendelijke, behulpzame en gastvrije mensen tegen gekomen. Ze zijn gek van blonde kinderen (altijd meenemen naar "belangrijke besprekingen" met officials), er ligt overal plastic en afval op straat en eigenlijk is alles vies. Het land loopt 100 jaar op west Europa achter. We zijn blij dat we dit stukje Marokko beleeft hebben maar zijn nu klaar om naar de Canarische eilanden te gaan!

-----
Message send bij SSB radio.
Posted 5-11-2012 18:17 (utc)
Pos 32°18.32'N 009°14.91'W
Sog 0.1
Cog 084T