Vroeger was dit geen stadje, nee het was de hoofdstad van Martinique. De stad was welvarend met de bijnaam “het Parijs van de Antillen”, tot het noodlot toesloeg… Op 8 mei 1902 barstte de vulkaan uit. Ruim 30.000 mensen en een groot gedeelte van de stad zijn toen letterlijk verdampt door een enorme gloedwolk die binnen enkele minuten de stad bereikte. Slechts twee personen overleefden de ramp. Beiden zaten in een gevangenis met zeer dikke muren en kleine vensteropeningen die van de vulkaan afgekeerd waren.
Wat een natuurgeweld en wat een verhaal. Werkelijk iets om zeer van onder de indruk te zijn… Dus Finn en ik zijn nog snel die namiddag de kant op gegaan opzoek naar het museum. Het was een klein museum en daar hebben we samen oude foto’s en voorwerpen bekeken van voor “de catastrofe”, zoals ze het hier noemen, en erna. Bijzondere foto’s, hieronder zie je er twee.
 |
| St-Pierre voor de uitbarsting. Een bedrijvige hoofdstad. |
 |
| St-Pierre na de uitbarsting. De ruïnes… |
Finn en ik zijn hier echt van onder de indruk. Het verhaal van St-Pierre wordt vaak aan boord herhaald. Hetgeen niet zo gek is in dit gebied daar alle eilanden hier, vulkaan eilanden zijn.
We nemen een ijsje ter verkoeling en vertrekken terug naar de DixBay die rustig ligt te dobberen in de baai. Een baai met op de bodem meerdere schepen gezonken op 8 mei 1902. Je gaat toch even anders slapen…
 |
| Saint Pierre zoals het nu is |
 |
| De vulkaan |
 |
| De kathedraal |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten